Brandbaarheid dak (met PV-panelen)
Productielocatie SAB-profiel, Geldermalsen (Convexarchitecten).
De bouwregelgeving vereist dat een dak niet-brandgevaarlijk is. Of dat zo is, wordt experimenteel bepaald volgens NEN 6063.
Met een vuurkorfproef wordt de zogeheten vliegvuurbestendigheid van het dak vastgesteld. De ontstekingsbron van een PV-paneel is echter zwaarder. Daarom houdt een NEN-werkgroep zich momenteel bezig met de ontwikkeling van een geschikte, nieuwe proef.
In afwachting hiervan1) is het aanbevolen om het dak uit te voeren in een bepaalde brandklasse, volgens NEN 13501-1. Over welke klasse dat zou moeten zijn, is nog geen consensus bereikt. Verzekeraars hebben een voorkeur voor brandklasse A. Zo dit voor de isolatie (minerale wol) al mogelijk is, voor de dakbedekking is dat zeker niet haalbaar. Een meer praktisch advies2) is om drukvaste steenwolisolatie (of foamglas) met (eenlaagse) PVC- of EPDM dakbedekking óf PIR-isolatie met PVC-dakbedekking toe te passen. Bij PIR-isolatie wordt vaak de classificatie ‘FM-approved’ toegevoegd.
Uiteraard speelt ook de ventilatiespouw tussen het PV-paneel en het dak een belangrijke rol. Bij de gebruikelijke afstand van circa 10 cm (op het laagste punt) is wel al de nodige (risicobeperkende) ventilatie aanwezig. Maar dan kan het PV-paneel toch nog een potentieel gevaarlijke ontstekingsbron zijn voor het dak. Om dat uit te sluiten, is een afstand van minimaal 20 cm nodig, zo blijkt uit het afstudeeronderzoek van Farah Faudzi aan The University of Edinburgh.
___
1) Conclusie uit pre-normatieve onderzoeken is dat het systeem als geheel – PV-panelen in combinatie met de ondergrond – moet worden beschouwd en getest. Ook de (on)brandbaarheid van de isolatie onder de PV-panelen speelt daarbij een rol, maar is niet de enige bepalende factor. In de NEN-werkgroep is een test voorgesteld met een 6 kW-brander en een testduur van 10 minuten.
___
Met medewerking van Bram Peperzak (Tw!st Management).
